สูดอากาศยามอรุณรุ่งของเมืองกรุงเข้าสู่ปอด แล้วนั่งดื่มด่ำในอารมณ์สุขเล็กๆ กับอากาศที่สบายๆ แต่พอมองภาพในยามนี้แล้ว ผมก็อดคิดถึงไม่ได้...อดคิดถึงไม่ได้จริงๆ

ภาพความสดชื่น เย็นฉ่ำ และความสุขใจในคราวนั้นยังคงย้ำเตือนอยู่เสมอ... เกือบปีแล้วสิครับ ที่ผมได้ไปสัมผัสกับธรรมชาติที่เขาใหญ่ อุทยานที่เต็มไปด้วยภูเขาสลับซับซ้อน และอุดมสมบูรณ์ด้วยพรรณไม้นานาชนิด ที่แม้หลับตาก็ยังรู้สึกได้ถึงความชุ่มฉ่ำของละอองน้ำจากต้นไม้ ความรื่นเริงของฝูงนกที่สนทนากันอย่างเจื้อยแจ้ว และแม้กระทั่งความเคลื่อนไหวของสายลมอ่อนๆจากผืนป่าที่เพียงกระทบผิวกายก็ทำให้รู้สึกได้ว่า...สถานที่แห่งนี้มีชีวิต

นี่ถ้าหากจะเปรียบเขาใหญ่เป็นเสมือนดั่งผู้หญิง ที่นี่ก็คงเป็นผู้หญิงที่สวยสดงดงามในแบบธรรมชาติ ถูกจับแต่งเนื้อแต่งตัวเล็กน้อย พอให้มีสีสัน แต่ก็ยังคงรักษาความเป็นตัวเองไว้อย่างสมดุล จนกลายเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้ใครหลายคนหลงใหล และหลงลืมหัวใจไว้ที่นี่...และผมก็คงเป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้น

The Smoke House บ้านรมควัน

น้ำตกเหวนรก

ไปมาแล้วจ้า (เพิ่งไปมา)

ปาลิโอค่ะ&ไร่ทองสมบูรณ์ค่ะ

เราเป็นคนปากช่องแท้ๆยังไปมาไม่เท่าคุณเจ้าของกระทู้เลย หะๆ